Djali i vogël sheh shokun me autizëm duke qarë dhe e mban për dore ditën e parë të shkollës.

Dita e parë e shkollës është gjithmonë e ngarkuar me emocione për disa, më shumë se të tjerët. Fëmijë që vrapojnë përreth, ngarkesë ngacmimi, frike dhe emocione!

Connor ishte një nga ata fëmijët e vegjël që kishte më shumë frikë se lumturi që ishte në shkollë dhe shoku i tij i klasës, Christian, vuri re që ai po qante i vetëm.

Christian nuk ishte në dijeni që Connor ka autizëm. Por dashamirësia dhe kujdesi i tij e ndihmuan atë të kapërcejë situatën dhe tani të dy janë shokë dhe Connor nuk do të ndjehet kaq i vetëm.

Connor tha: “Ai ishte i mirë me mua. Unë isha në ditën e parë të shkollës dhe fillova të qaja dhe ai më ndihmoi dhe isha i lumtur. Ai më gjeti dhe më mbajti dorën dhe u përlota me lot.”

Nëna e tij krenare shtoi “Ai kapi dorën e tij dhe eci drejt derës së shkollës. Priti derisa të binte zilja dhe e futi atë brenda shkollës. Pjesa tjetër është histori. Ata kanë një lidhje të pandashme. "

"Nuk ka rëndësi gjinia, nuk ka rëndësi aftësia e kufizuar dhe nuk ka rëndësi asgjë, thjesht bëhu i mirë, hap zemrën tënde ... është ajo që na duhet në këtë botë.”

"Një veprim i mirësisë mund të ndryshojë jetën e dikujt, mund të ndryshojë botën. Kjo është gjithçka që duhet.”

Nëna e Connors thotë se është gjithmonë e shqetësuar që djali i saj mund të piketohet ose të tallet: "Kam frikë çdo ditë që dikush do të qeshë me të sepse nuk flet siç duhet, nuk ulet ose sepse kërcen lart e poshtë dhe i lëviz krahët. "

Në një botë ku gjithmonë dëgjojmë për ngacmimet dhe lajmet e tmerrshme, kjo është kaq lehtësuese dhe shpresëdhënëse. Thjesht tregon se si pak dashamirësi mund të ndryshojë botën! - Jade Small